Η εθνική μας κουζίνα διανύει τα τελευταία χρόνια μια παρατεταμένη άνοιξη. Από τη μια, οι πιο δημιουργικοί σεφ της χώρας μάς εκπλήσσουν με την ευστροφία και τη γόνιμη παραγωγικότητά τους και τιμούν τηv ελληνική μαγειρική, δίνοντάς της μια μορφή που ανταποκρίνεται στην αισθητική της εποχής αλλά και παρουσιάζοντας καινοφανείς δημιουργίες. Από την άλλη, η παραδοσιακή μας κουζίνα διαδίδεται ευρέως περνώντας από την αφάνεια περασμένων δεκαετιών στο προσκήνιο και γίνεται περιζήτητη ανάμεσα στους τουρίστες που κατακλύζουν την Ελλάδα για τις διακοπές τους. Όπως ακριβώς υπάρχουν διαφορετικές σχολές και στιλ στους κόλπους της ελληνικής γαστρονομίας, έτσι υπάρχουν και δυναμικοί εκπρόσωποι ανάμεσα στους σεφ. Άνθρωποι που παθιάζονται με τα γαστρονομικά τους "πιστεύω" και συχνά-πυκνά ξιφουλκούν προσπαθώντας να αποδείξουν το δίκιο των απόψεών τους και τη γραμμή που θα πρέπει να ακολουθούν τα εστιατόρια.

Είναι σαφές για μας ότι, όσο πολύτιμες είναι οι παραδοσιακές μας γεύσεις, ως σημείο αναφοράς για τη γευστική μας ταυτότητα, άλλο τόσο μεγάλη είναι η ανάγκη η κουζίνα μας να εξελιχθεί στο σήμερα, παρουσιάζοντας μεταμοντέρνους νεολογισμούς και πρωτοφανείς δημιουργίες μιας νέας ελληνικής κουζίνας. Έτσι, δεν έχει κανένα νόημα μια διαμάχη για το τι πρέπει να γευόμαστε όταν θέλουμε να φάμε ελληνικά, παραδοσιακά ή μοντέρνα· κάθε σεφ διαλέγει αυτό που τον εκφράζει περισσότερο και ακολουθεί το δρόμο του σεβόμενος τις επιλογές των άλλων, και το κοινό διαλέγει ελεύθερα πιο κλασικές ή πιο σύγχρονες γεύσεις ανάλογα με τη διάθεσή του. Αυτή η στάση είναι απελευθερωτική για όλους και επιτρέπει στους μαγείρους να εστιάσουν στα ενδιαφέροντά τους, παρουσιάζοντας τη δουλειά τους χωρίς το άγχος της καταξίωσης με ερωτήματα του τύπου «ποια είναι καλύτερη, η μοντέρνα ή η παραδοσιακή κουζίνα;».

Τα Βραβεία Ελληνικής Κουζίνας πάντα επιβράβευαν και την παραδοσιακή και τη σύγχρονη ελληνική κουζίνα, αναγνωρίζοντας εξίσου τη σημασία τους. Από φέτος, όμως, προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, διαχωρίζοντας τις τιμητικές πλακέτες που θα απονέμονται στα εστιατόρια σε δύο τύπους: Βραβείο Παραδοσιακής Ελληνικής Κουζίνας σε ανοιχτό μπλε χρώμα και Βραβείο Σύγχρονης Ελληνικής Κουζίνας σε σκούρο μπλε. Ειδικά για την παραδοσιακή κουζίνα, αυτή η ξεχωριστή καταξίωση έχει πολύ μεγάλη σημασία διότι της δίνει μεγάλη προβολή· άλλωστε η σύγχρονη, λόγω της κινητικότητας που τη διακρίνει, είναι δεδομένο πως απολαμβάνει ευρύτερη παρουσίαση στα media. Οι παραδοσιακές μας γεύσεις έχουν για όλους τους Έλληνες μέγιστη υπαρξιακή αξία, επειδή ορίζουν τη γευστική μας ιδιοσυγκρασία και ταυτότητα. Είναι λοιπόν σημείο αναφοράς όταν αναρωτιόμαστε "τι είναι η πατρίδα μας;" αλλά και βάση για τους νεωτεριστές που δημιουργούν τη νέα ελληνική κουζίνα.

Επιπλέον, σε έναν διαρκώς ομογενοποιούμενο λόγω της παγκοσμιοποίησης πλανήτη, η βιωσιμότητα των εθνικών κουζινών έχει μεγάλη σημασία, όχι μόνο θεωρητική, αλλά και οικονομική, καθώς αφορά το marketing ενός δυναμικού γαστρονομικού προορισμού, στον οποίο κάθε ταξιδιώτης λαχταράει να δοκιμάσει τα παραδοσιακά πιάτα του μέρους που επισκέπτεται, για να πάρει πιο ολοκληρωμένα σάρκα και οστά η έννοια του ταξιδιού σε άλλους τόπους. Αυτό φυσικά σημαίνει μεγάλη ευθύνη, έτσι ώστε η παραδοσιακή κουζίνα να παρουσιάζεται αυθεντικά και χωρίς «τουριστικά» παράσιτα, που σαμποτάρουν την ταυτότητά της. Όσοι την καλλιεργούν, λοιπόν, θα πρέπει να την αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά, φροντίζοντας να υπηρετούν το όραμά τους με συνέπεια, καθώς οι κλασικές της αξίες έχουν πολλές πλευρές που αξίζει να τις προσέχουμε. 

Μπορεί το ρεπερτόριό της, λόγου χάρη, να είναι συγκεκριμένο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι βαρετά επαναλαμβανόμενο. Εκτός από τις βασικές πολύ δημοφιλείς της σπεσιαλιτέ, οι τοπικές κουζίνες της Ελλάδας περιλαμβάνουν πάμπολλες άγνωστες συνταγές, που διευρύνουν την εικόνα των παραδοσιακών γεύσεων, κάνοντάς τη σχεδόν εξωτική όχι μόνο στους ουρανίσκους που δεν τη γνωρίζουν, αλλά ακόμη και σ’ εμάς τους ντόπιους! Καθώς η παραδοσιακή ελληνική κουζίνα είναι περιζήτητη πλέον, παρουσιάζεται μια χρυσή ευκαιρία να διασωθούν, δοξάζοντας τη μοναδικότητά της, σπάνιες, σχεδόν εξαφανισμένες αυτόχθονες ράτσες ζώων και ποικιλίες λαχανικών, οσπρίων και φρούτων. Έπειτα είναι όλοι αυτοί οι ξεχωριστοί τρόποι μαγειρέματος (λ.χ. γάστρες, ξυλόφουρνοι, αντικριστά) που επανέρχονται με φόρα στην επικαιρότητα, εκφράζοντας μια ρομαντική στροφή προς τις low tech μαγειρικές μεθόδους, που ακτινοβολούν ζεστασιά στις καρδιές μας. Μπορεί βέβαια, μιλώντας για παραδοσιακή κουζίνα, να έχουμε στο μυαλό μας μια εδραιωμένη εικόνα που συνδυάζει οικογενειακές μνήμες και ιστορικά αξιώματα με γευστικές καρτποστάλ διακοπών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται για απολίθωμα· δεν μαγειρεύεται το 1900 αλλά σήμερα, που ο τρόπος ζωής είναι πολύ διαφορετικός από τότε, οπότε είναι μοιραίο να ελαφρύνει, χωρίς όμως να χάσει την ψυχή της. To σίγουρο είναι ότι υποκλινόμαστε στο κάλλος, τη νοστιμιά και την αξία της και δεν θέλουμε να συσκοτίζουμε με περιττούς ανταγωνισμούς τη συνέχειά της και το συναισθηματικό φορτίο που συνοδεύει κάθε της μπουκιά.

Τα Βραβεία Ελληνικής Κουζίνας πραγματοποιούνται με την αιγίδα και την υποστήριξη της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και με την αιγίδα του Υπουργείου Ανάπτυξης, του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, του Υπουργείου Τουρισμού και του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Χορηγοί
S.Pellegrino - Acqua Panna
Nespresso Professional
εζα Fine Lager
Μασούτης
EΛ.Ο.Π.Υ.
Άλτις
Αγορά Μοδιάνο

Υποστηρικτές
ΙΕΚ ΑΚΜΗ
Κτήμα Βιβλία Χώρα
Άδολο